Ruim tien jaar geleden namen wij Bike Totaal Steven Koelewijn over van mijn vader Steven Koelewijn en mijn neef Lammert Boekhout. Wat is er veel veranderd in die afgelopen jaren. Toen we in 2007 begonnen was internetwinkelen al wel een feit, maar in de fietsenbranche was het wat dat betreft nog relatief stil.
Hoe anders is dat vandaag. Grote spelers als Fietsenwinkel.nl en Stella bedienen inmiddels een groot deel van de markt. Hoe gaan wij hiermee om?
De Nederlandse Publiek Omroep. Daar is al zoveel over geschreven, moet ik dat nou ook nog doen? Tja, media heeft nu eenmaal m'n interesse. Niet zo gek, al vanaf 1996 ben ik betrokken bij de Lokale Omroep Spakenburg en sinds 2015 heb ik ook nog een eigen muziekradiostation. Oké, via internet, maar dat heeft iedereen inmiddels overal beschikbaar.
Maar goed, de NPO. Een overkoepelend orgaan van de publieke omroepen, welke weer het resultaat zijn van de verzuiling. De rode VARA, de progressieve VPRO. Dat is de Vrijzinnig Protestantse Radio Omroep, wist je dat? Vrijzinnig, ja. Maar protestants?
Dit jaar wordt The Passion voor de achtste keer uitgevoerd en uitgezonden. Miljoenen kijkers zien het tweeduizend jaar oude verhaal van Jezus’ laatste uren in een modern jasje. Een mooi evenement! Mede door The Passion weten inmiddels veel meer mensen dan acht jaar geleden dat het Paasverhaal z’n oorsprong niet heeft in een of andere haas en wat verstopte eieren.
Het recente synodebesluit van de GKV om alle ambten open te stellen voor vrouwen roept onvermijdelijk discussie op. Hoe kan een standpunt wat al sinds jaar en dag verdedigd wordt, nu 180 graden draaien? Voordat u meteen verder leest om te kijken waar ik sta, roep ik maar vast; ik ben er niet op tegen. Op een schaal van 1 tot 10, zit ik ergens bij 7. Een gematigd voorstander dus. Het is niet per se mijn bedoeling om het besluit nu te gaan verdedigen, maar ik wil u even meenemen in mijn gedachten.
In memoriam: Jannie Koelewijn, mijn lieve moeder… Geb. 3-1-1954 Overl. 25-1-2004
September 2002. Mijn moeder had de afgelopen maanden veel pijn. Na enige onderzoeken bleek er sprake te zijn van een kieste. Op zich niets ernstigs volgens de artsen. Maar de pijn bleef. Toen is er voor alle zekerheid een scan gemaakt die uitsluitsel moest geven. Hierop was wel iets te zien wat niet klopte -een zwart plekje- maar nog geen reden tot echte paniek. Er zou een punctie worden genomen, dan wisten we hoe en wat. Uiteraard begonnen we ons wel een beetje zorgen te maken, want het zal toch niets ernstigs zijn? Na een aantal weken zou de uitslag komen, maar sneller dan verwacht -in november was het- moest m’n moeder bij de specialist komen die haar had onderzocht. Mijn vader en moeder gingen naar het ziekenhuis, ikzelf was gewoon aan het werk in de fietsenwinkel. Althans gewoon… Met een gevoel van angst, want wat stond m’n moeder en ons te wachten?
