Het geloof verloren
read more

Het geloof verloren

"Ik weet niet beter. Het is me met de paplepel ingegoten. Ik heb het ook altijd verdedigd en m’n best gedaan om er naar te leven. Oké, ergens in het jaar 2000 was ik het nagenoeg kwijt, maar het kwam terug. En deze website? Die bestaat bij de gratie ervan.

Het geloof. En niet zomaar een geloof. Nee, hét geloof. In de God van de Bijbel, in Jezus Christus. Eén keer in de twee weken is er een mannenkring bij mij thuis waar we met elkaar het geloof delen. Ik ben zelfs ouderling in de Maranathakerk. Nog wel. Maar het is weg. Alsof het me door de vingers is geglipt. Ik zal komende week ontheffing moeten aanvragen uit mijn functie als ouderling… En weet je wat zo erg is? Ik moet een belofte breken. Ik had mijn in 2004 overleden moeder namelijk beloofd om Jezus te blijven volgen. Maar ik geloof niet meer."

Ik heb hier een brief voor mijn moeder...
read more

Ik heb hier een brief voor mijn moeder...

Dag mam!

Ik vond hier altijd wel wat van. Zo’n groet aan een overledene. Nooit mijn ding geweest. Ongemakkelijk. Was het mijn nuchterheid? Het idee dat je het toch niet kon horen? Je bent immers dood. Of het nu op je begrafenis was of later, nooit kwam het in me op om je aan te spreken.

Het is komende woensdag (25 januari) 19 jaar geleden dat je ons ontviel. God, wat is er in die 19 jaar veel gebeurd. God? Ja, daar kom ik nog op terug.

In die afgelopen jaren heb ik bijgeleerd. Ben ik steeds beter gaan begrijpen dat rouwverwerking zich in allerlei verschillende vormen aandient. Voor de één is dat het wekelijks bezoeken van het graf. Sorry mam, ik kom weinig op die plek. Het was dan wel de laatste plek waar we je lichaam hebben achtergelaten, maar ik vind er niet zoveel. Mijn herinnering aan je leven hier bevindt zich in mijzelf.