(Het bovenstaande logo is van de GKv/NGK samenwerkingsgemeente te Heerde, ik ben zo vrij geweest dit als voorbeeld te gebruiken)

Op 1 mei 2004 was de PKN een feit. Na tientallen jaren van voorbereiding gingen de Gereformeerden, Luthersen en Hervormden op in de Protestantse Kerk in Nederland. Momenteel worden er voorbereidingen getroffen voor de fusie van de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) en de Nederlands Gereformeerde Kerken. In de toekomst misschien een fusie tussen het nieuw te vormen genootschap en de PKN?

Een mooie ontwikkeling. Kerken die in het verleden scheurden of op een eigen eilandje opereerden komen tot elkaar en gaan samen verder. Als ik het zo opschrijf, is het niet meer dan ‘mooi’ en dus een soort van ‘prima’. Doen ze het niet, dan is het ook goed.

Maar dat ligt bij kerken toch anders. Gisteravond zat ik even na te denken, onder het genot van een biertje en wat goede muziek. En opeens bekroop me een gedachte. In één zin samengevat:

Er bestaat niet één kerkgenootschap met bestaansrecht.

Ik las afgelopen weekend een column van Asha ten Broeke op de site van De Volkskrant. Over abortus. Al langere tijd wilde ik daar eens iets over schrijven, maar het kwam er niet van. Ook een stukje terughoudendheid was het. Het is zo’n gevoelig onderwerp. 

Met enige schroom schrijf ik door…

Maar nu moet ik eigenlijk wel eerst uit de kast komen. Een stoffige, oubollige kast. Volgens de schrijfster val ik namelijk onder de conservatieven. En ik ben ook nog Christen. Oei. Voordat je me nu direct diskwalificeert, lees toch maar even door.

Rouwverwerking. Wat gaan mensen daar verschillend mee om. Het is morgen (25 januari 2019) 15 jaar geleden dat mijn moeder overleed aan kanker. 50 jaar was ze. Een week voordat ze overleed ging ik het huis uit. Dat klinkt misschien gek, maar ik was eigenlijk al langer gebleven dan de bedoeling was. Op een zeker moment vroeg m'n moeder me waarom ik eigenlijk niet gewoon in mijn nieuwe huis ging wonen. Ze wist dat ze ging sterven en wilde het feit dat ik het ouderlijk huis verliet eigenlijk wel graag meemaken. Het typeerde m'n moeder. M'n huis was anderhalve kilometer verderop, dus ik was die laatste week eigenlijk niet minder thuis dan anders.

Veel belangrijke levensgebeurtenissen zijn gepasseerd zonder de aanwezigheid van mijn moeder. Ik denk dan vooral aan het krijgen van een relatie met Hannah, onze trouwdag en de geboorte van onze dochter Sarely Jainy. De tweede naam is een afgeleide van Jannie, mijn moeder.

Toch slijt het. Er zijn dagen, soms weken, dat ik niet aan m'n moeder denk. Gewoon omdat ik bezig ben met de dagelijkse dingen, gezin, werk, hobby, vrienden. Maar ik ken veel mensen die er (ook na 15 jaar) nog elke dag bij stilstaan en denken aan diegene die hun ontviel. Ik begrijp dat wel, maar ik zit nu eenmaal anders in elkaar. Mijn manier van doen doet niets af van de liefde die ik voor mijn moeder voel. 

In mijn vorige schrijfseltje over de terrassen en de sluitingstijden van de horeca haalde ik de zondag aan. Is het voor Christenen nu wel of geen verplichte rustdag? Het lijkt me goed daar eens wat op in te zoomen. Ik kan me nog wel die vraag herinneren die ik op de lagere school -ja, zo noemden we vroeger de basisschool- stelde. Waarom houden wij een soort van Sabbat op zondag? Ik kreeg er destijds nooit een bevredigend antwoord op. Later op Catechisatie -wekelijks onderwijs voor tieners in de kerk- ook niet.

Kolossenzen 2:16 (De Bijbel): "Laat niemand u iets voorschrijven op het gebied van eten en drinken of het vieren van feestdagen, nieuwemaan en sabbat. Dit alles is slechts een schaduw van wat komt - de werkelijkheid is Christus."

De terrassen in Spakenburg mogen nu tot 01.00 uur open blijven. Tot voor kort was dit 00.30 uur en mochten er na 00.00 uur geen consumpties meer verstrekt worden. Doordat de VVD -voor ruimere openingstijden van de horeca- samen met de ChristenUnie een coalitie heeft gevormd is dit verwezenlijkt. Wat de VVD niet voor elkaar kreeg was een verruiming van de sluitingstijden. Op dit moment mag je na 00.00 uur (wordt straks 01.00 uur) geen horecagelegenheid meer in, terwijl deze tot 02.00 uur open mogen blijven. 

Onlangs sprak ik Jaap Koelewijn van Fides Studiebegeleiding bij mij in de winkel. We kletsten wat over mijn vorige stukje 'Concurrentie Allergie'. Hij schreef een tijdje geleden over 'Home is where my WiFi is'. En gaf er zelfs een workshop over. Kort gezegd ging het erover wat het met de mens anno 2018 doet als je een paar dagen helemaal offline gaat. Of eigenlijk wat het doet als je de hele tijd online bent.

Als je in ons dorp de parkeerkelder inrijdt, valt de 4G verbinding weg. Ik betrap mezelf er dan wel eens op dat ik dat best irritant vindt. Terwijl ik zo'n 3 minuten later al weer verbinding heb! Is internet al net zo belangrijk geworden als 220 Volt? Voor bedrijven sowieso. Onze kassa werkt niet zonder internet. Dat vind ik nog wel uit te leggen, want dan is het inderdaad net zo belangrijk als de stroomaansluiting.