Vorig weekend besloot de synode (landelijke vergadering) van de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt dat vrouwen definitief alle taken in de kerken mogen vervullen, ook die van predikant, ouderling en diaken. Definitief, omdat dit in 2017 al was besloten, maar er nog tijd was om bezwaar te maken.
Als je dit leest als niet-insider kan ik me voorstellen dat je denkt “waar gáát dit over?”. Hoe hopeloos lopen jullie achter? Dat snap ik. Maar als je als kerken trouw wilt zijn aan de Bijbel, is het nog niet zo makkelijk om hier zomaar je goedkeuring aan te geven. Het niet toelaten tot deze taken (ambten genoemd) is nooit het achterstellen van de vrouw geweest, maar gezien als gehoorzaamheid aan de Bijbel, die wij Christenen als Gods Woord beschouwen.
Toch gingen verschillende kerken ons al voor. De Hervormde en Synodaal Gereformeerde Kerken gingen eind jaren ‘60 al overstag, de Nederlands Gereformeerde Kerken gingen in 2005 overstag. Met verschillende beweegredenen, dat wel.
De lijn die de synode nu stelt, is er een van ruimte. Dus geen opgelegde dwang om dit overal door te drukken. Een lijn waarin ik me goed kan vinden. Waarom? Omdat ik goed begrijp dat je hier bezwaar tegen kunt hebben. Toch zie ik die ruimte wel. Als ik de Bijbel in z’n totaliteit weeg, zie ik de balans meer uitslaan naar de positieve kant. Maar ik moet dan toegeven dat het geen zwart/wit verhaal is. Mede daarom snap ik de moeiten van tegenstanders.
Maar sommige tegenstanders gaan dan wel erg ver in het veroordelen van de lijn die de synode nu volgt. Ds. Haitse Wiersma van de Hersteld Gereformeerde Kerk in Bunschoten-Spakenburg (een afsplitsing van de lokale GKv van Spakenburg-Noord) schreef erover in de nieuwsbrief van zijn gemeente. Publiek te lezen op de website van de kerk en gedeeld op Facebook.
Ik voel me vrij om dit te schrijven, aangezien ik afgelopen voorjaar een goed gesprek met hem heb gehad, waarin we constateerden dat we het weliswaar niet eens zijn met elkaar, maar van mening waren dat dit onze goede verhoudingen niet in de weg hoeft te zitten.
Toch wringt hier dan wel een beetje de schoen. De harde woorden in deze nieuwsbrief raken me. Doen me pijn. Ik citeer: “In de GKv klinkt de stem van God niet meer helder. Daardoor zal het meer en meer gaan ontbreken aan goede leiding op basis van Gods Woord. De schapen zijn in gevaar. Want hoe zullen zij leven als de stem van de goede Herder niet meer helder klinkt? Wie zullen zij volgen?” En verder: “De besluiten van de GKv met betrekking tot het Schriftgezag en het ontbreken van een Schriftuurlijke koers, maken het onmogelijk om nog binnen de GKv samen te leven. Zij veroorzaken een breuk.” Ook verwijt hij de GKv te menen dat God zowel ‘ja’ als ‘nee’ zou kunnen zeggen. In de oproep om te breken met de GKv klinkt door dat het zonde, ongehoorzaamheid aan God is om daar te blijven. Dat zijn grote woorden.
Gooi je met zo’n stellingname niet elke deur dicht om nog enigszins het goede gesprek te kunnen voeren? De synode zegt mijns inziens helemaal niet dat God met dubbele tong spreekt. Ergens ruimte voor zien is heel wat anders. Die ruimte is er wel in meer zaken. Denk in de visie op de scheppingsdagen, of omgang met de zondagsrust.
Als je zo gaat redeneren, is de HGK nog als enige ware kerk over. Want hiermee claimen zij de waarheid. Het is in de kerkgeschiedenis zo vaak voorgekomen dat men verschillende visies op onderdelen van het Woord van God had. Maar de meeste kerken en gemeenten nemen in deze tijd van ontkerkelijking, gelukkig maar, niet zo’n stelling in.
Naast het wegzetten van GKv als dwalende kerk, zegt Ds. Haitse Wiersma eigenlijk nog veel meer. Want dan zijn de PKN (inclusief de Hervormde gemeente, want onderdeel van de PKN), de NGK en vele Evangelische gemeenten ook dwalend. Het kerkgebouw waarvan de HGK nu gebruik maakt, de Vaartkerk, is dus ook van een dwalende kerk…
Mijn oproep is dan ook, wees het oneens maar blijf in de Liefde. Natuurlijk, zonde moet zonde genoemd blijven worden en dan spreek je elkaar daarop aan. Maar een verschil in visie op het ambt is van een heel andere orde. Dat is geen kerkscheuring waard. Mijn oproep is dan ook tegengesteld aan die van Ds. Haitse Wiersma. Broers en zussen, blijf je kerkgemeente trouw! Ook al deel je niet alle standpunten. Voor de een mag het wat ruimer voor de ander mag het wat strakker. Zo is het sinds mensenheugenis geweest. Helaas heeft dat in het verleden al tot veel te veel scheuringen geleid. Laten we daar in Godsnaam mee stoppen.
10 Zeg nooit over andere gelovigen: ‘Wat zij doen, is verkeerd!’ En denk ook niet dat je beter bent dan andere gelovigen. Want op een dag staan we allemaal voor Gods troon. En dan zal God over ons rechtspreken. 11 In de heilige boeken zegt God: «Zo zeker als ik leef, alle mensen zullen voor mij knielen en mij eren.» 12 God zal ons dus allemaal beoordelen op onze eigen daden. 13 Vrienden, we moeten elkaar niet meer veroordelen. Laten we afspreken dat we het andere gelovigen niet moeilijk maken. En dat we hun geloof niet in gevaar brengen. (Romeinen 14, vers 10 tot 13)