Het is zaterdagavond 26 februari. De coronamaatregelen zijn grotendeels losgelaten. Ik zag het vanavond buiten. Weer veel meer heen-en-weer verkeer van jongeren. Ik voelde iets gunnend in mij. Gunnend aan de jongeren, dat ze weer gewoon uit kunnen gaan zonder beperkende maatregelen.
In de afgelopen twee jaar heb ik het me geregeld proberen voor te stellen. Hoe het zou zijn geweest als er een situatie zoals als de afgelopen paar jaar zich voor heeft gedaan, realiteit was in de voege jaren negentig. Het waren de jaren waarin ik net aan het uitgaansleven begon te ruiken. Toen je nog gewoon op je zestiende een biertje kon bestellen in ‘Pluto’. De plaatselijke disco. Niet dat ik het lekker vond. Nee, ik nam wel een baco’tje. Maar al snel werd dat te prijzig, dus dan maar bier. Al snel wende ik daaraan en vond ik een biertje wel lekker. Het was net als koffie. Dat had ik twee jaar daarvoor ‘leren’ drinken. Terwijl ik dit schrijf staat er een flesje Heineken naast m’n laptop. En die smaakt.
In 1993 vroeg ik aan mijn opa of m’n vrienden en ik gebruik mochten maken van een leegstaande kleine ruimte boven zijn schuurtje in de Hoekstaat. Het was de voormalige werkplaats van zijn fietsenwinkel, die inmiddels werd gebruikt als opslag van de fietsenwinkel van mijn vader. Inderdaad, die winkel had hij van mijn opa overgenomen. De bovenverdieping en de helft op de begane grond was opslag voor nieuwe fietsen. De andere helft beneden was voor de auto van mijn opa. Een rode Subaru Justy. En z’n bakstelletje voor vis. Opa Steven, ik zal hem nooit vergeten. Wat een fantastische kerel was dat.
We mochten die ruimte gebruiken. Drie en een half bij anderhalve meter. Maar genoeg om er een paar stoelen en een tuinbankje neer te zetten. In datzelfde jaar verhuisde de zaak van m’n pa naar een locatie op industrieterrein de Zuidwenk en kwam de hele bovenverdieping vrij. Drie en een half bij acht meter. Een eigen café werd geboren. DJ-set erin, (kabel)tv, koffiezetapparaat, magnetron, koelkast én een computer. Voor de muziek. Want ja, de mp3 was net geboren en dat vond ik wel erg interessant… Een tijd van onbezonnenheid begon. We hadden wel regels. Elke week schoonmaken, betalen (kostprijs) voor je biertje en geen drugs. Op een jointje van een enkele bezoeker na, lukte dat. Toch was niet iedereen welkom, we hielden het bij onze eigen vriendenclub en een enkele genodigde.
Ik stel me nu zo voor hoe het was geweest als er toen een coronapandemie was geweest. Hadden wij dan de mazzel gehad met onze eigen kroeg, of hadden onze ouders het ons verboden om daar samen te komen, aangezien de anderhalve meter daar onmogelijk te handhaven was? Ik zal het nooit weten, maar ik vermoed dat we vooral mazzel hadden gehad.
Maar toch, het uitgaan, het bezoeken van een café of disco (ja, toen was het nog een disco) was voor je sociale ontwikkeling en contacten gewoonweg belangrijk. Want het was goed om allerlei leeftijdsgenoten te ontmoeten in de gezellige setting van een kroeg of disco. Ik kijk er met een fijn gevoel op terug. Online contact was nog onbekend. Maar ik geloof niet dat online fysiek kan evenaren.
Ik ga nu geen mening geven over de regel dat je nu achttien moet zijn om een biertje te mogen kopen. Het vele alcohol- en drugsgebruik in ons dorp maakt me daarin terughoudend. Maar toch, wij hadden het goed en ik kan me weinig tot geen excessen herinneren. Maar, wat ik toen in mijn naïeve jeugdperiode niet zag, was er natuurlijk wel. Het is van alle tijden. Helaas wel. De hedendaagse noodzaak van een stichting als Waypoint zegt genoeg. Laten we dat massaal blijven ondersteunen.
Terug naar het heden. De coronamaatregelen zijn grotendeels opgeheven. Het voelt een beetje alsof we een periode afsluiten. Mondkapjes kunnen de prullenbak in en we mogen elkaar weer op kortere afstand ontmoeten. Mooi.
En dan opeens is er iets anders wat het dagelijkse nieuws beheerst. Oorlog in Oekraïne. Poetin, die de weg compleet kwijt is. Die obsessief bezig is om een idiote droom te verwezenlijken ten koste van mensenlevens. Met idiote, misleidende argumenten. Nee, Poetin is niet gek geworden. Ik geloof dat het best een intelligente man is. Hij heeft dit volgens mij al langer voorbereid dan wij ons realiseren. Zijn probleem is dat hij de connectie met de beschaving al lange tijd kwijt is. En wij hebben het met z’n allen laten gebeuren. Een Europa dat veel te afhankelijk is geworden van een land met een leider die zichzelf bewezen heeft als corrupt en onbetrouwbaar. Die er niet voor terugdeinst om een tegenstander te laten vergiftigen of op een andere manier om te leggen. En bereid is een derde wereldoorlog te ontketenen.
Voel je de tegenstelling in dit verhaal? Een verhaal over mijn onbezonnen verleden en jongeren die eindelijk weer kunnen gaan ‘stappen’. Maar, in een split second kan de wereldgeschiedenis kantelen. En voelen we (ik sowieso wel) ons machteloos. Willen we iets doen, maar weten niet wat...
Kom ik dan nu met een Bijbeltekst die alles weer in het juiste perspectief zet?
Nee, nu even niet.
Ik ben stil.
Maar wel met een stil gebed.
HEER ontferm U. Grijp in.
Show Your divine intervention.
#prayforukaine
#prayforeurope
#prayfortheworld