De afgelopen maanden is er al heel wat gesproken en geschreven over uitgaan en veiligheid in de uitgaansgelegenheden. Op zich een goede zaak na wat er zich in Volendam heeft afgespeeld. De veiligheid van de bezoekers moet natuurlijk hoog in het vaandel staan.
Dan is er ook zoiets als Christelijke veiligheid. Nog belangrijker dan ‘gewone’ veiligheid. Veel mensen zeggen kort door de bocht: “In die hokken in de hoek, daar hoor je niet” en gaan dan verder ook geen discussie aan. Beter is die discussie wel aan te gaan en te praten over die Christelijke veiligheid. Is die aanwezig in een café? Ook op die 25-jarige bruiloft? Of die verjaardag? Of afgelopen zaterdag in de kantine na de voetbalwedstrijd?
Over het algemeen zijn de bedoelingen van de jongeren die uitgaan, dezelfde als iemand van 50 die naar een bruiloft, een verjaardag of de kantine gaat. Dus daar zit het probleem niet.
Waar dan wel?
Het is algemeen bekend dat het Christelijk geloof steeds minder op een positieve manier word ervaren, meer als een lastig stuk bagage wat je liever thuis laat. Dit geld voor veel jongeren maar ook ouderen zullen dit herkennen.
Veel jongeren keren de kerk de rug toe, vaak zeggen ze nog wel te geloven maar dat kan ook wel zonder kerk. Waar is de aantrekkingskracht van de kerk gebleven op de jongeren? Is het niet zo dat door het vasthouden van de traditie je juist de jongeren kwijt raakt? Vaak worden vernieuwingen in de kerk tegen gehouden om zo de ouderen niet te verliezen. Als je hier over nadenkt merk je dat er iets niet klopt aan deze opstelling. Als een vernieuwing in de kerk erdoor komt en er haken ouderen af, kun je dan niet beter met die mensen gaan praten om ze ervan te overtuigen dat als een vernieuwing Bijbels is en je het vervolgens niet toepast, je als kerk ernstig tekortschiet?
Een goed voorbeeld is het pijporgel. Dit instrument werd in een ver verleden ‘duivels’ genoemd. Nu is er geen kerk zonder! Is het dan geen tekortkoming als je andere instrumenten uit de kerk weert?
Als je aan iemand van rond de 20 vraagt of hij of zij wel eens op Zondagmorgen op RTL5 de kerkdienst vanuit de Chrystal Cathedral in L.A. (Hour of Power) heeft gezien, zeggen de meeste zoiets van: “Ja, daar is het tenminste feest in de kerk” of “Ja, wat een aantrekkingskracht heeft die kerk”. De manier hoe daar een dienst wordt ingevuld spreekt dus de jongeren aan. Zou deze manier van kerk zijn juist niet heel Bijbels zijn?
Een positieve vernieuwing vond er onlangs plaats in de plaatselijke Immanuelkerk. Daar werd er een thema-dienst gehouden voor en gedeeltelijk door jongeren. Triest is het dan om te horen dat er een lid van deze kerk niet naar deze dienst wilde gaan omdat het te ‘licht’ zou zijn.
Maak dus als kerk duidelijk aan de jongeren dat geloven geen ‘lastig stuk bagage’ is maar een enorm rijk geschenk van God!
Als je op die manier werkt als kerk is het een logisch gevolg dat de jongeren een andere kijk op het geloof krijgen en dus ook hun levenstijl daarnaar inrichten.
Wil dit alles zeggen dat zulke jongeren geen café meer kunnen bezoeken? Een café hoeft in de eerste plaats geen foute plaats te zijn. Na een week hard werken mag je best een biertje gaan drinken en gezelligheid opzoeken. Maar als Christen zal jezelf niet volgooien tot je erbij neervalt! Ook zul je er wat van zeggen als de muziek die gedraaid wordt gewoonweg niet kan, of je zegt tegen een dronken bekende, als hij weer nuchter is: “Dat kun je niet maken!” Ook het moment van naar huis gaan zal dan zo zijn dat je op zondagochtend gewoon fit in de kerk kan zitten.
Laten onze plaatselijke kerken en vooral de oudere leden er op toezien de jongeren bij de kerk te houden. Want ook in de kerk geldt:
“Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst!”
Als we met z’n allen zo’n instelling hebben zou het geloof dat niet veel meer vruchten af werpen als nu het geval is?