Maar liefst twee pagina’s in De Bunschoter van afgelopen vrijdag. Geen ingezonden brief, maar een advertorial. Dat wil zeggen, er is betaald voor deze ruimte in de lokale krant. Vermoedelijk heeft de redactie gemeend dat dit niet als een gewoon stukje opinie geplaatst kon worden. Terecht, want daarvoor is het stuk veel te lang. En zelfs op twee pagina's moest er een klein lettertype worden gebruikt. Was ik even blij met de opticien de me een leesgedeelte adviseerde.
De schrijver sluit af met het bericht dat dit stuk afkomstig is van een groep. Maar het schrijven in de ik-vorm geeft mij een ander gevoel.
Waar gaat dit over? Ja, ik weet het, niet iedereen heeft een abonnement op de vrijdag-editie van de Bunschoter. Ik raad je aan ergens een Bunschoter te scoren en het te lezen. Het circuleert ook al wel rond op twitter.
Samengevat kun je zeggen dat de schrijver moeite heeft met de vaccinatiedruk. Hij wil zich niet laten vaccineren en wordt er moe van dat hij nu in het verdachtenbankje gezet wordt. Hij ervaart een tweedeling in de samenleving en mensen zetten hem weg als wappie. Deze ervaring is natuurlijk erg vervelend. Niemand wil graag negatief weggezet worden, waar dan ook om.