Perspectief?!

Perspectief?!

Twee maanden geleden schreef ik een stukje over vaccinatie, complotdenkers en de overheid. Ik sta nog steeds achter datgene wat ik toen schreef. Maar toch is er iets veranderd.

In mijn stukje verdedigde ik het overheidsbeleid. Maar, nu twee maanden later, lukt me dat steeds minder goed. Een verschil met toen is dat ons bedrijf inmiddels al weer twee maanden gesloten is. Althans, deels. Onze reparatieafdeling mag doorgaan en we kunnen online nog wel wat verkoop genereren. En voor de zakelijke markt mogen we op afspraak werken.

Deze gedeeltelijke sluiting heeft mijn denken beïnvloed. Ik kan me nu meer inleven in de situatie van ondernemers waarvan hun winkel, café of restaurant helemaal gesloten is. Wat dit met je doet zal voor de één anders zijn dan voor de ander. Sommigen hebben misschien een flinke spaarpot, maar lang niet iedereen. En ja, de overheid injecteert veel geld in de economie door de steun. Maar ik ken vele kleine ondernemers die om allerlei redenen buiten de boot vallen. En vergeet het mentale deel ook niet.

Toch is dat niet het enige wat de verandering in mijn gedachten heeft veroorzaakt.

Duivels!

Duivels!

Ongeveer een jaar geleden schreef ik een stukje over de toen op handen zijnde scheuring in een lokale kerkgemeenschap. Een gemeenschap waar ik lang deelgenoot van was. Het artikel maakte veel los, het werd meer dan vijfduizend keer gelezen. Het risico van zulke lezersaantallen is dat de lat voor het schrijven hoog komt te liggen. Het moet wel ergens over gaan, anders wordt het niet gelezen. Misschien is het de ondernemer in mij, die zo denkt. Maar voor een blog als deze zou ik niet zo moeten denken. Het is mijn uitlaatklep en wie mee wil lezen is welkom.